Als mensen me vragen of ik een reiziger ben zeg ik vaak nee… Hoewel ik al een heel stuk van de wereld heb gezien is het meer mijn manier van in het leven staan dat hiervoor gezorgd heeft. Door eerst voor een “carrière” in de horeca te kiezen ben ik pas op 23 jarige leeftijd aan mijn eerste buitenlands avontuur gestart.
Na mijn ontslag te geven verhuisde ik naar Spanje waar ik de reismicrobe, tijdens een job in een jeugdherberg, pas echt te pakken kreeg.
Het proces en traject is voor mij het ultieme gevoel van vrijheid dat ik steeds nastreef. Ik hou ervan om onderweg te zijn zonder tijdsdruk. Zo wandelde ik naar santiago de compostella en deed een 3 maanden durende solo motor reis doorheen europa.
Mijn zoektocht naar andere oorden en de drang om in het buitenland te wonen een kans te geven brachten me bij reisbegeleiding. Ik wilde mijn passie voor ontdekken delen met andere gepassioneerde mensen.
Spaans kon ik al dus was de keuze om naar Z-amerika te verhuizen snel gemaakt. Ik kwam er op de galapagos eilanden een ecuadoriaanse vrouw tegen waarmee ik 3 jaar lang doorheen Z-amerika reisde en op veel verschillende plekken woonde onder de locals.
Hier legde ik me toe op het begeleiden van reizen maar ook permacultuur.
Voornamelijk de mensen en de verscheidenheid van natuur van Colombia deed mij daar het langste verblijven..
Na de zwaarste beslissing uit mijn leven bevond ik me 5 jaar geleden toch terug in België met een groot deel van Z-amerika in mijn hart. Zo vond ik het ideale evenwicht tussen Belgische gestructureerdheid en “Latino” pluk de dag leven met een open mind.
In 2016 begon ik met PachaGreens; Hier wil ik met respect voor moeder aarde groentjes kweken.
De roep naar nieuwe reizen begeleiden en dan vooral naar de plek waar ik mijn hart verloor zijnde Colombia bleef heel sterk aanwezig.
Nu eindelijk na 4 jaar niet meer in Z-Amerika geweest te zijn kan ik er nog eens naartoe en die pracht en puurheid opnieuw beleven en delen!
