Zo sterk naar uit gekeken, zo fel over gedroomd,… en eindelijk was het zover! We vertrokken op groepsreis naar AFRIKA.
Het begon in een kringetje aan de check-in in de luchthaven en eindigde in een zootje ongeregeld dat stond te shaken aan de bagageband op Afrikaanse muziek. Hieronder wat meer over onze Bunkhouse groepsreis.
Onmetelijke landschappen
We zagen het al vanuit het vliegtuig: onmetelijke, eindeloze landschappen zonder menselijke invloed. Iets waar we in Westelijk Europa enkel van kunnen dromen. Het landschap veranderde van groen naar een roestbruine/rode kleur. Eens geland voelden we die zalige zon in ons gezicht en de warme bries. Dat deed zo’n deugd aangezien het in België al kouder en vooral veel natter geworden was.
Op onze reis hebben we zoveel verscheidene landschappen doorkruist met onze Safari bus. Eerst door de droge en stoffige Kalahari desert om dan ineens terug groen en water te zien – het Walhalla van de Okavango Delta in Botswana. De olifanten kwamen ons begroeten, alhoewel ze waren niet zo blij om ons te zien. Het was een groep vrouwenolifanten (matriarch clan) die hun kleintjes wouden beschermen en ze besloten ons te waarschuwen. Ze wiegden synchroon met hun oren en dan weet je dat je door moet rijden. Ze noemen dit ‘chargeren’.
Kleine mokoro bootjes brachten ons naar het midden van de Okavango delta door smalle waterwegjes omgeven door papyrus en eilandjes. Zo stil daar, zo ver weg van de wereld. Niets anders dan de natuur en het gerief dat we meebrachten met onze boot. Echt back to basics!
Nadien reden we door afgelegen dorpjes en nationale parken vol wilde dieren naar de Etosha Salt Pan. Deze zoutvlakte is zo groot dat ze vanuit de ruimte wordt gezien. Weer een totaal ander landschap. Doordat er zo weinig begroeiing is in deze regio, zijn de dieren trouwens veel gemakkelijker te spotten.
Van de zoutvlakte reden we naar het prachtige Damaraland dat weer met niets anders te vergelijken is. Rode rotsen met verborgen geheimen zoals de rotstekeningen in Twyfelfontein en opgedroogde rivierbedden.
Via de hoogste berg van Namibië, de Brandberg, reden we naar de Atlantische Oceaan waar de mist ons al tegemoet kwam. Een zeer bizarre ervaring om van 36 graden en bijna uitdroging naar koude mist en 17 graden te gaan op zo’n korte afstand. De woeste zeekust, de mist en de wind maakten Swakopmund niet mijn favoriete plekje maar we hebben er wel een prachtige uitstap gedaan. We trokken met 4WD jeeps het Naukluft National Park in. Dit wordt sterk gereguleerd en je moet als organisatie een licentie hebben zodat hier niet veel jeeps kunnen rijden. Wat een zotte ervaring om door een immense goudgele woestijnzee te rijden met aan de horizon niets anders als zand. De adrenaline raasde door mijn lijf wanneer we zo’n gigantische zandheuvel afreden. We dachten “dit kan echt niet beter worden… maar jawel”, want als we verder reden, kwamen we op een plaats waar de woestijnbergen effectief de Atlantische Oceaan induiken. Wat een fenomenaal contrast van kleuren.
Deze reis is zo goed opgebouwd dat je steeds van een zotte naar een zottere plek gaat, terwijl je denkt: “Dit kan toch echt niet beter worden”. Maar jawel! Want als afsluiter van de reis bezochten we de torenhoge rode zandduinen van Sossusvlei. We beklommen de Big Daddy en bewonderden het eeuwenoude duinenlandschap. Kinderlijk plezier wanneer we de heuvel afrennen tot in de Deadvlei.
Tot slot maakten die zonsondergangen en zonsopgangen over deze spectaculaire landschappen het helemaal af.
Lokale DNA
Zoals het een echte Belg betaamt, leerden we op dag 1 in Windhoek al het lokale bier kennen. We waren collectief zot van Savanna, een speciale cider. Zo’n verfrissend drankje paste perfect bij het warme Namibische weer (25-37 graden).
De volgende dag werden we opgepikt door onze lokale gids Daniel en onze kok Stevie. Ze waren megagoed in hun job, spraken perfect Engels en hadden veel kennis over het lokale leven dat we anders nooit hadden geweten. Ze hebben immers nog de apartheid en de naweeën ervan meegemaakt want ja, ook in Namibië hebben de blanke Zuid-Afrikanen die absurde apartheid geïntroduceerd. Daniel en Stevie namen ons mee naar plekken waar we de lokale mensen echt konden ontmoeten. Zo ontmoetten we bijvoorbeeld een man die zo fier was op zijn houtsnijwerk dat hij zijn atelier toonde, een plekje in de schaduw onder een boom in het midden van natuur. Uiteraard word je door deze prachtige omgeving creatief geïnspireerd!
Eén van onze eerste stops was bij de San bevolking, de Bosjesmannen. Samen met hen trokken we op ‘nature walk’. Ze toonden ons alle verborgen schatten van de natuur en waar zij hun voedsel, tandpasta en medicijnen haalden uit enkel en alleen natuur. Het zijn nog echte jager-voedselverzamelaars die in de harde omgeving van de Kalahari woestijn leven en kliktaal spreken. Een van hen was naar school gegaan, sprak Engels en kon zo voor ons vertalen. Zo fijn om eens een totaal andere leefwereld te leren kennen en beleven!
We hebben heel hard ervaren dat Namibiërs fantastische mensen zijn met een open geest en een groot hart. Samen lachen, dansen, zwemmen, verwonderd zijn, dieren spotten,… Het kon allemaal. Je mist dus echt wel wat door deze landen te bezoeken zonder lokale gidsen en mensen te ontmoeten.
Daarom ook ons onbegrip dat er nog steeds!! blanke Zuid-Afrikanen en Duitsers (ex-Duitse kolonie) zich veel beter voelen dan de lokale bevolking en hen als vuil behandelen. Dit is gelukkig al sterk geminderd maar zelfs onze gids en kok werden bij sommige lodges slecht behandeld. We schaamden ons soms echt als blanken.
WILD AFRICA met zijn aparte dierenwereld
Afrika… het continent van de Big 5 en vele, andere wilde dieren die we bij ons enkel kunnen zien in de zoo of in de ‘Leeuwenkoning’. Hoe zot is het dan om deze in het echt te zien! Je zag de dieren eten, spelen, slapen, vechten en paren.
Afrika is echt wel nog een continent waar mens en dier in harmonie leven. Ze respecteren elkaar en gunnen elkaars habitat. Al is dit volgens de gids meer en meer in het gedrang aan het komen. Door de aanhoudende droogte in Namibië komen dieren dorpen binnen, op zoek naar water en voedsel, ze vinden immers niets meer in de natuur. Mensen pikken het niet langer dat dieren hun oogst verwoesten en water opdrinken en gaan de dieren bijgevolg vermoorden. De overheid is zich echter bewust van deze moeilijkheden en probeert te kijken wat ze hieraan kunnen doen.
Op safari door Afrika… Je kan een safari met niets anders vergelijken. Die adrenaline en kriebels in je buik wanneer je zelf een wild dier spot of wanneer een wild dier recht in jouw ogen kijkt of naar de auto toeloopt. Zo’n grote verscheidenheid in dieren qua grootte, kleur, gevaarlijkheid,… Ze zitten echt overal. Je komt ze onverwachts tegen aan de kampplaatsen of op de weg.
De foto hieronder is getrokken vanop een kampplaats in Etosha National Park die vlak aan een waterpoel ligt. De dieren verzamelen zich door de droogte in het park rond deze waterbronnen om goed te drinken. Olifanten komen zich hier zelfs wassen. We hadden die avond zo’n ongelooflijk geluk. Het leek haast geregisseerd en we moesten even onszelf in het gezicht kloppen om te beseffen dat het werkelijk gebeurde. Eerst kwamen de olifanten in een grote kudde drinken met baby’tjes erbij, dan was het de beurt aan de giraffen. Die maakten plaats voor de zebra’s en de neushoorn die op zijn gemakje kwam aanlopen. Ondertussen verzamelden een aantal jakhalzen zich. Mooiste reismoment in mijn leven tot nu toe!
We zijn heel blij dat we de mix van Namibië en de Okavango Delta hebben gedaan op deze reis. Je vindt immers totaal andere dieren op deze twee plekken. Als er een helikoptervlucht is die je ooit ergens ter wereld moet doen, dan is het degene over de Okavango Delta. Het aantal dieren dat we van daaruit gespot hebben, was hallucinant. Met de helikopter konden we zeer dicht komen en hadden we een mooi perspectief. Echter wanneer het dier tekenen van stress vertoonde door onze aanwezigheid, werd er onmiddellijk verder gevlogen. Alles echt met respect voor dier en natuur.
Meerwaarde van een groepsreis
Ik was zo blij dat we deze groepsreis hebben meegedaan. Het was een fantastische groep, één voor één prachtige mensen met een open geest. We waren allemaal op zoek naar hetzelfde: een goede portie avontuur, back to basics gaan in pure natuur, kamperen, wilde dieren spotten en veel plezier hebben.
Dit werd al duidelijk op de vertrekvergadering. Het is zo fijn om elkaar al een maand voor afreis eens te zien en te leren kennen. Hier ontmoetten we ook voor het eerst de reisleider Dré, een geweldige kerel met enorm veel humor die direct sfeer in de groep bracht. Hij vroeg wat voor reizigers we waren en dit sloot dicht bij elkaar aan. Nadien zijn we nog iets gaan drinken en waren we serieus aan het aftellen op Whatsapp. Een goed begin dus…
Omdat je met een groep aan het reizen bent, heb je eigenlijk nooit dode momenten. Terwijl je uren aan het rijden bent of ergens aan het wachten bent, kan je altijd wel met iemand babbelen of iets leuk samen doen. Zo hebben we in het busje spelletjes gespeeld zoals weerwolven en organiseerde de reisleider en een deelnemer een quiz voor de hele groep over onze reis. We trokken er zelf op uit in de wilde natuur en creëerden een eigen afkoelbadje. ’s Avonds zaten we na het eten samen aan het kampvuur gezellig over het leven te babbelen, sterren te kijken en marshmallows te eten. Ik deed ook dingen die ik alleen of als koppel nooit zou doen zoals uitgaan in de lokale nachtclub of naar het Namibische casino gaan. We hebben ook zoveel gelachen en hadden veel meer ogen om alle wilde dieren te spotten. Zonder de andere deelnemers had ik echt de helft van de dieren niet gezien denk ik. Kortom, ik zou heel wat gemist hebben als ik het niet in groep had gedaan.
Tijdens de reis hebben we nooit moeilijkheden gehad. Alles was goed voor iedereen en iedereen zat op gelijke golflengte. Het was een heel fijne groepssfeer. Dit kan je duidelijk zien op onderstaande foto. De San, de Bosjesmannen, wouden ons hun dansen en liederen leren kennen rond het kampvuur. We deden goed mee en toonden nadien onze Belgische dansjes zoals Laïs, de Indianendans en K3. De San konden letterlijk hun ogen niet geloven en waren heel enthousiast!
Herken je het dat je bij het programma ‘De Mol’ echt voelt dat al deze verschillende mensen zo’n hechte groep worden doorheen het programma? De deelnemers vertellen dat de reis hun leven veranderde, dat ze dit nooit zullen vergeten en dat ze nadien in een zwart gat zijn gevallen. Wel, dat is echt het gevoel dat ik overhoud na deze groepsreis. Het fijne is dat we nu nog via Whatsapp en op de reünie alle zotte momenten en ervaringen kunnen delen en zo herbeleven.
Ik ben zo’n harde Afrika-lover nu! Heeeel vaak gezegd en gedacht “waarom ben ik hier nog niet eerder gekomen” en heel zeker dat we de komende jaren nog veel Afrikaanse landen gaan bereizen.
