Een verslag van onze Balkan-reisspecialist
Weet je nog, dat we afgelopen winter praktisch waren opgesloten in ons kleine land als gevolg van de coronamaatregelen? Na een zomer vol reizen lijkt het nog onwerkelijker dan destijds. Als reisexpert was ik in de gelukkige positie om met een “uitzondering voor noodzakelijke reizen” op zak toch een keer of wat af te reizen naar mijn geliefde Balkan. Deze prachtige sneeuwwandeltocht in Slovenië, rond het meer van Bohinj, is het resultaat van mijn voorbereidingen in die rare, stille coronawinter van 2020-2021. Laten we eens wat herinneringen ophalen...
Met een volle koffer richting Slovenië
Normaal zou ik per trein naar Slovenië afreizen. Maar door de aangepaste dienstregelingen en de mondkapjesplicht aan boord neigde ik er al snel naar om met de eigen auto te gaan. En naarmate ik mijn materiaal verder uitstalde, bleek dat ook al spoedig de enige optie. Sneeuwschoenen, crampons, een ijsbijl, wandelstokken en grote koffer vol warme wandelkleding. Dat zou ik in mijn rugzak niet meekrijgen. En als je dan toch de auto neemt, dan neem je net zo goed de ski’s ook mee. Wie weet is er nog wat tijd over om even de natuursneeuwpistes van Vogel te testen.
En de computer moest ook nog mee. Mochten er onverhoopt reizen geboekt worden, dan zou ik toch ook weer in actie moeten komen. Maar op dat vlak bleef het stil en zou het nog een paar maanden stil blijven. De computer bleef uit die week. Verder is alles uit de koffer geweest en intensief gebruikt.
Op de snelweg was het spookachtig rustig. Aan de grenzen stonden tenten en was het leger ingezet om de doorstroom van het weinige verkeer in goede banen te leiden en de documenten van de reizigers te controleren. Vanaf de laatste afslag voor de Karawankentunnel, die de grens tussen Oostenrijk en Slovenië markeert, was er helemaal geen verkeer meer te zien.
Collega Bojan, met wie ik samen mijn kleine reisorganisatie bestier, kwam met een nog vollere auto vanuit Montenegro. Het meer van Bohinj was voor beiden exact 12 uur rijden, en we arriveerden op 5 minuten van elkaar in het eenvoudige appartementje aan het meer. Het was niet alleen een weerzien met de bergen, maar ook met elkaar. Na een jaar ellende, want dat was het echt in onze branche, hadden we wel een verzetje verdiend.
Verkennen van onze sneeuwwandeltochten met helderblauwe lucht
Met een bord dampende bonenspoed en een fles wijn op tafel bogen we die avond over de kaarten om het hele plan nog eens door te nemen. Alle weer apps beloofden ons helderblauwe lucht, nauwelijks wind en temperaturen in het dal van rond het vriespunt in de bergen tot -12C overdag. Kortom, perfecte omstandigheden voor het verkennen van ongeveer 80 kilometer aan sneeuwwandeltochten.
Eenmaal de bergen in was het nog mooier dan we ons hadden durven voorstellen. Over panoramische graatjes trokken we een spoor door het maagdelijke wit. De eerste etappe voerde door het Sorica-massief, van waaruit we de hoogste pieken goed zagen liggen, maar ze waren nog ver weg. Daarna volgde twee etappes vanuit de berghut Komna, die ook voor onze groepsreis als uitvalsbasis zal gaan dienen.
Al wandelend maakten we ons de technieken meester; van hoe af te remmen met je ijsbijl als je van een sneeuwhelling glijdt, tot steile secties omhoog (en lastiger nog, omlaag) op crampons. Ook je aankleding vergt enige ervaring. Als je in de kou vertrekt, ben je snel geneigd teveel kleren aan te trekken. na een kwartier bergop transpireer je dan behoorlijk en dat is onaangenaam en wordt koud zodra je stil staat. Al doende leren we. Het wandelen met sneeuwschoenen of op crampons behoeft geen speciale techniek. Het is alleen noodzakelijk dat je deze snel aan en uit kunt doen zodat je niet te lang je handschoenen uit hoeft te doen.
Zo leeg als de snelwegen waren zo druk was het bij de hut. De Slovenen hadden tijdens de coronawinter massaal het toerskiën ontdekt. Bij de enige twee permanent geopende hutten was het een gezellig komen en gaan van sportief volk. Nadien kon je er warme soep krijgen, maar geen pinten. Die moesten wachten tot thuis. Alcohol schenken was verboden als onderdeel van de maatregelen. Het gevolg was dat alle Slovenen terug aan hun auto’s na een dag in de bergen, de kofferbak van hun auto opentrokken, waar het bier de hele dag gekoeld had gelegen. Zo ontstond er op de parkings spontane gezelligheid. Door de dagen zo sportief in te vullen blijven al die Slovenen gezond en dat is het beste wapen tegen corona.
De laatste etappes brachten ons voorbij die andere geopende hut; Blejska Koca. De wandelingen hier waren geweldig gevarieerd; van verstilde sparrenwouden, sprookjesachtig besneeuwd en glinsterend in het zonlicht, tot graatjes die ons dichter dan voorheen bij de hoogste pieken van de Julische Alpen brachten. Op een klein stukje moesten we het veiligheidsprotocol duidelijk in acht nemen en de route een beetje omleiden over een subtop, om de steile helling en de daaronder gelegen afgrond te vermijden. Een andere route hebben we niet in het programma opgenomen vanwege lawinegevaar. Alle wandelingen zijn dus helemaal veilig, bij zowel bevroren sneeuw als diepe sneeuw. Het enige dat je nodig hebt is een redelijke conditie.
De mooiste vrucht van de coronawinter presenteren we nu met trots op onze website. Het is een programma geworden voor avontuurlijk ingestelde, sportieve wandelaars, waarvoor sneeuwwandelervaring absoluut geen vereiste is. Voor wie even heel iets ander zoekt dan weer een week feesten in Ischgl of Val Thorens is dit de ultieme winterweek. Ga je mee?
