Collega Ruben ging in november 2023 mee op groepsreis naar Costa Rica, een land dat bekend staat om haar grote diversiteit aan unieke fauna en weelderige flora. Maar waar mag je je nu eigenlijk aan verwachten wanneer je voet zet in de zogenaamde ‘tuin van Midden-Amerika’?
Ruben: “Ik stond versteld van het aantal verschillende dieren die we zagen op deze 18-daagse rondreis. Luiaards, toekans, neusberen, miereneters, papegaaien … Wat vooral leuk was, was dat we deze beesten konden spotten tijdens allerlei activiteiten, zonder dat we hier per se naar op zoek waren. Zo passerden we bijvoorbeeld een krokodil tijdens een kajaktocht op de Peñas Blancas rivier, kwamen op een nachtelijke wandeling in Drake Bay slangen tegen en zagen felrode kikkers tijdens onze 2-daagse rafting op de Pacuare rivier. Vanop de zipline in Monteverde zag je zelfs enkele apen van boom naar boom slingeren.”
Wat vond je het bijzonderste dier?
Ruben: “Grappig om te zien waren de luiaards die heel langzaam van tak naar tak klommen. Maar de tapir blijft mij ongetwijfeld het meest bij. Tapirs zijn zeldzame planteneters die je enkel kan spotten in Zuidoost-Azië en Midden-Amerika. Ze zien er loom uit, maar kunnen heel snel lopen. Omdat het geen groepsdieren zijn, zie je ze meestal apart, maar wij hadden het geluk een mama met haar zoon te vinden. Dat maakte de ervaring nog unieker! Ik schrok vooral van de grootte van de dieren, en ook hun gekke slurf is memorabel.”
De quetzal is een mythische vogel die een belangrijke plaats inneemt in de culturen van de Azteken en de Maya’s, maar het is niet altijd evident om deze kleurrijke vogels te spotten. Zijn jullie ze tegengekomen?
Ruben: “We zagen enkele quetzals in het Talamanca gebergte, een authentieke bestemming die nog niet door het massatoerisme is ontdekt. De uitzichten zijn er fenomenaal, wat het des te bijzonder maakt om deze kleurrijke vogel te spotten. Enkele deelnemers gingen met een lokale gids heel vroeg op pad, op zoek naar quetzals. Dat vroeg opstaan loonde, want zij zagen er 5!”
Kwam je dicht bij de dieren? Was dat soms niet gevaarlijk?
Ruben: “Krokodillen zagen we steeds vanop een boot of een brug, dus op veilige afstand. Bij slangen zijn we best wel dichtbij geweest in Corcovado Nationaal Park en Cahuita Nationaal Park. De gids vertelde dat deze heel giftig zijn, maar gelukkig waren ze steeds aan het slapen. Echt gevaarlijk is het dus nooit geworden, al weet je in Costa Rica natuurlijk nooit. Voor hetzelfde geld lag er een panter, jaguar of poema op enkele meters van ons zonder dat we het wisten.”
Naast fauna is Costa Rica ook gezegend met opmerkelijke flora. Wat vond je van het weelderige plantenrijk?
Ruben: “Wat vooral bijzonder is, is dat de reis door heel diverse ecosystemen gaat – van vulkanische landschappen, naar dicht nevelwoud tot exotische zandstranden. De tocht naar El Arenal vond ik het indrukwekkendst. Je wandelt eerst door de jungle, in de schaduw van eeuwenoude Kapokbomen. Deze bomen zijn zo reusachtig dat je je plots heel klein voelt wanneer je ernaast staat. Ten slotte eindigt de wandeling aan de voet van reusachtige Arenal vulkaan, waar je vervolgens kan ontspannen in enkele zalige warmwaterbronnen. De combinatie van deze natuurwonderen is magisch!”
Wat onthoud je van Costa Rica?
Ruben: “Dat de natuur er heel uniek en onaangetast is. Dat is allemaal te danken aan de bevolking die heel beschermend omgaat met de omgeving en de natuur haar werk laat doen, zonder al te veel menselijke inmenging. Voor mij is Costa Rica één groot nationaal park (op de grootsteden San José en Cartago na) – je vindt er het ene natuurfenomeen na het andere.”
Collega Delphine beklom in 2023 de top van de Gran Paradiso en trok naar het Annapurna Base Camp zonder berg- en trekkingservaring. Ze vertelt over de onvergetelijke belevenissen ver boven de boomgrens, maar ook over de twijfels en angsten die hieraan voorafgingen.
Tekst en foto’s | Delphine Vanoverbeke
Thuis is waar de zee is
Ik ben een watermens. Geboren en getogen aan de kust. Golfsurfen werd mij met de paplepel ingegeven. Tot een half jaar geleden gingen mijn reizen daarom steeds naar tropisch warme wateren op zoek naar de beste golven. Maar wat verder dan 10 km van de kustlijn verwijderd is, heb ik nooit veel aandacht gegeven.
Zo waren de bergen voor mij volledig onbekend terrein. Wat zijn de gevaren? Wat te doen als er iets gebeurt? Hoe alleen ben je in de bergen? Wat met het weer? Welk materiaal en kleding moet je voorzien? In mijn ogen was dat deel van de wereld weggelegd voor diegenen die met wandelschoenen aan geboren zijn, voor diegenen die met kompas en stafkaart in de hand op pad vertrekken, voor de échte avonturiers. En daar rekende ik mezelf niet bij.
Dankzij mijn job in de reissector word ik echter dagelijks omringd door mensen die net als ik gepassioneerd reizen. Hun verhalen zijn een van mijn inspiratiebronnen en hun ervaringen zorgden ervoor dat wat ik eerder als onmogelijk beschouwde, plots binnen handbereik lag.
Toen mijn collega Niels mij vertelde over zijn trekking naar het Annapurna Base Camp in Nepal begon het dan ook te kriebelen. Het idee omringd te worden door enkele van de hoogste toppen ter wereld deed mij dromen. Tijdens onze lunch- en koffiepauzes overviel ik hem met vragen. “Gewoon uit interesse”, zei ik hem, maar ik wist toen al dat ik daar op diezelfde plek tussen de besneeuwde bergtoppen van de Himalaya wilde staan.
Hop, de stairmaster op
De beslissing om eind oktober mee te gaan op groepsreis naar het Annapurna Base Camp was dan ook snel gemaakt. Maar eenmaal de plannen concreet werden, kwamen de twijfels. Kan ik dat fysiek wel aan? Is mijn conditie goed genoeg? Een fitnessabonnement was bijgevolg de volgende stap. De loopband en de stairmaster werden mijn beste vrienden. “Ik kan maar beter goed voorbereid zijn zodat ik niet hijgend als een hond achter de rest aan moet hollen”, dacht ik.
Maar in de bergen is het niet alleen je fysieke conditie die je parten kan spelen, ook de hoogtemeters kunnen roet in het eten gooien. Het ABC ligt op 4130 m hoogte. Ik ben nog nooit zo dicht bij de hemel, en vooral zo ver van de wereld beneden geweest. Hoe zit dat met hoogteziekte? Blijkbaar kunnen symptomen al vanaf 3500 m verschijnen.
De Alpen als oefenterrein
Tegen hoogteziekte kan je je helaas moeilijk wapenen. Wel wou ik voorafgaand aan de ABC-trekking diezelfde hoogte opzoeken om te weten hoe ik hierop reageer. Daarom besloot ik mee te gaan op de groepsreis naar Italië. Een 5-daagse huttentocht met eigen trekrugzak en de optionele beklimming van de Gran Paradiso (4061 m) stonden op het programma.
Na de vertrekvergadering voor de reis bleken er nog deelnemers te zijn die voor de eerste keer een dergelijke reis ondernamen. Dat stelde me gerust. Ofwel maakten we met z’n allen een verkeerde keuze, ofwel zijn we allemaal een levenservaring rijker. Eén ding stond vast: ik was niet alleen. Hoewel ik nog steeds met wat twijfels zat, wist ik dat ik kon rekenen op de expertise en de ervaring van de reisleider.
Aan mijn conditie was ik ondertussen al aan het werken, maar wat met materiaal? Voor de Gran Paradiso-reis is het de bedoeling dat we onze eigen trekrugzak dragen. Hoe minder die weegt, hoe beter dus. Ik begon al te zweten wanneer de reisleider over crampons (stijgijzers), cordé (een groepje wandelaars dat verbonden is met een touw) en piolets (ijsbijlen) begon. Nu in het Nederlands graag. Gelukkig werden deze technische materialen door de organisatie ter plaatse verzorgd. Ik vulde mijn trekrugzak dus enkel met de uiterst prioritaire zaken. Na wat wikken en wegen (en dat mag je letterlijk nemen) was mijn zak klaar.
De top van de Gran Paradiso
Tijdens de 5-daagse trekking wandelden we door dalen en over bergkammen. We genoten van impressionante uitzichten over de Italiaanse Alpen. Een onvoorziene dikke laag sneeuw zorgde voor een extra uitdaging, maakte het spektakel ook enkel maar mooier. Dankzij onze begeleider bereikten we steeds veilig de volgende hut.
De beklimming van de Gran Paradiso was optioneel, maar ik had voor mezelf al uitgemaakt dat ik mee zou gaan. De avond tevoren gaven onze gidsen ter plaatse een spoedcursus over het materiaal. De gedachte dat ze mij, een overduidelijk groentje, die top gingen laten opgaan, gaf me een gerust gevoel.
Enkele uren voor zonsopkomst ging de wekker. Na een stevig ontbijt gingen we in het pikkedonker op pad. Aan de voet van de gletsjer lukte het verrassend goed onze stijgijzers aan te doen. We werden per 3 à 4 aan een touw geklikt met een gids voorop en zigzagden tussen de gletsjerspleten naar boven. Ondertussen was de zon van de partij. We moedigden elkaar aan en vorderden op gestaag tempo terwijl de hoogtemeters toenamen. En toen, na wat klim- en klauterwerk op het laatste stuk, bereikten we het iconische Mariabeeldje op 4061 meter hoogte! Rondom ons een adembenemend uitzicht. De temperatuur zat ver onder nul, maar de adrenaline hield me warm.
Ik draaide 360° om me heen en nam alles in me op tot onze gids me uit mijn gedachten trok. We moesten onze afdaling starten om niet onderkoeld te geraken en om plaats te maken voor de volgende klimmers. Oh ja, we moeten ook weer naar beneden. Daar had ik even niet over nagedacht. De afdaling verliep met volle focus, maar af en toe nam de euforie het over. Ik heb de top bereikt! Iets lijkt onmogelijk tot het moment dat je het gedaan hebt, toch?
Op naar Nepal
Zes weken later zat ik op het vliegtuig richting Nepal met als doel het Annapurna Base Camp te bereiken. Onder begeleiding van twee lokale gidsen en een drager gingen we op pad. De eerste dag leidde de weg ons onmiddellijk steil naar boven via honderden trappen. Een voorbode van wat er nog ging komen.
We trokken zes dagen lang door het Himalayagebergte, staken de langste hangbruggen over die ik ooit had gezien en ontmoetten de vriendelijkste mensen. Ik kwam ogen te kort. Achter elk hoekje, flank of heuvelrug kwam er wel weer een fantastisch uitzicht piepen dat mij iedere keer opnieuw van mijn sokken blies.
Wanneer we na een dag wandelen onze overnachtingsplaats bereikten, werden we steeds verwelkomd met een lekker warme tas thee en een welgemeende ‘namasté’. Hoe hoger we geraakten, hoe lager de temperaturen. Zodra de zon achter de bergen verdwijnt, koelt het heel snel af. Hét moment waarop je thuis een dikke pyjama aantrekt en je oprolt in de zetel. Alleen was er geen zachte zetel of haard en zag mijn thermisch ondergoed er allesbehalve gezellig uit. We speelden spelletjes, lazen een boek of sloegen een praatje met andere reizigers. Iedereen was er met hetzelfde doel: het Base Camp bereiken. Dat zorgde voor een bijzondere sfeer onder het gezelschap.
Na zes dagen bereikten we het Macchapucchre Base Camp. Het was lichtjes aan het sneeuwen toen we er toekwamen en het was voelbaar kouder dan voorheen. Eten gebeurde er in de gemeenschappelijke eetzaal met handschoenen, muts en jas aan. Die nacht kon ik de slaap niet vatten omdat mijn donzen slaapzak de koude temperaturen niet de baas kon.
Hoogtepunt in de Himalaya
Enkele uren voor zonsopkomst ging de wekker af en vertrokken we gewapend met onze warmste kledij naar het Annapurna Base Camp. De hemel was volledig open en we zagen miljoenen sterren. Ik wist dat enkele van de hoogste bergtoppen van de wereld mij omringden, maar ze hielden zich nog even verscholen in het donker. En dan plots stond ik daar, samen met mijn gids, op 4130 meter hoogte aan de voet van de Annapurna die stilaan zichtbaar werd door het licht van de opkomende zon. Er was nog geen ziel wakker in het kamp en de trekkers die vanuit MBC kwamen zaten nog een flink stuk achter. De stilte was oorverdovend en het uitzicht oogverblindend. Het is me gelukt. Ik ben er. De euforie was opnieuw groot.
Na een fantastisch schouwspel van zonlicht, schaduw en bergen en vooraleer de koude ons volledig te pakken kreeg, daalden we terug af naar het MBC voor een welverdiend ontbijt. De volgende drie dagen daalden we af naar de bewoonde wereld en keerden we met de lokale bus terug naar Kathmandu. Het avontuur zat erop.
Een beetje rijker
Ik beklom de top van de Gran Paradiso en trok naar het Annapurna Base Camp zonder berg- en trekkingservaring. Goede informatie, een degelijke voorbereiding en de juiste begeleiding maakten wat voor mij onmogelijk leek mogelijk.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik beide avonturen heb kunnen ervaren. Ik voel mij opnieuw een beetje rijker. En nu, tijd om mijn volgende trektocht te plannen.
Dit is geen reis voor coole kikkers: maak je klaar voor een onderdompeling in het nog rauwe, pure en ongerepte Zuid-Amerika!
Onze reis begint in de wilde jungle van Amboro, waar we ons meteen echte padvinders wanen en waar we de ruwe natuur van het Andesgebergte en het Amazonevuur inademen. We slapen in ecolodges in een nederzetting die 100% ecologisch en self-sustainable is. “Royco” vakantiegevoel met stapschoenen, zo voelt het wel.
Vergeet je niet even te ademenen tussen al je oooh’s en aaah’s door? Het lijkt wel alsof we net met een space shuttle de ruimte in werden geschoten, wanneer we toekomen aan de groteske Salar de Uyuni. Tijdens onze 4-daagse tocht worden we in Ciudad del Encanto stil van hoe de natuur zulke mooie en vreemde architecturale bouwwerken creëert. Met wat geluk zien we gordeldiertjes hun weg banen tussen deze grote “stad” van kolossale zand-en rotsformaties. Beware: je ervaart meteen hoe onze Pacha Mama dit doet: het is er very, very windy.
Weet je nog hoe je je als kind, tijdens voorgelezen bedtime-sprookjes, in je fantasie bewoog door een magische wereld van snoepjesachtige kleuren en roze vogels? Alice in Wonderland-stijl? Hier is het gewoon de realiteit. De gekleurde meren en flamingo’s doen je in Wonderland, of – op zijn minst – in een schilderij van Dalí wanen. Zoals ik al zei, vergeet even niet te ademen.
Wat zei je, therapeut? Fallisch syndroom? Dan zal je je wellicht thuisvoelen op dit merkwaardige eiland van cactussen die hoog boven je uitrijzen te midden van een volledig wit landschap. Een recept voor je dromen.
Even verder hou je best je adem in, of hou je neus zeker toe. We kwamen ze al tegen op onze weg, de uittorende vulkanen, maar nu prikkelen ze al onze zintuigen! De bewegende grond, de geisers van sulfur… we zitten precies te midden van de volgende Back to the Future film.
Tot rust komen doen we vervolgens in het zouthotel, waar zelfs het bed gehouwen is uit zout. Deze grootse buitenaardse zoutvlakte laat z’n sporen achter. Voor altijd in je gedachten.
En alsof dat nog niet genoeg is? Trek die donsjas aan ’s avonds laat! Nergens zijn de sterren én de melkweg zo duidelijk als tijdens deze avondwandeling!
Intussen goed geoefend op ademnood, trekken we in het Condoriri-gebergte rondom La Paz helemaal off the beaten track het hooggebergte in. Deze excursie toetst onze fysieke fitheid terwijl we continu beloond worden met uitzichten waarvan geen ansichtkaart of foto recht doet aan de werkelijke natuurpracht. We leven buiten, we leven hier en nu. De natuur leert het ons wel.
“Hè Hè. Dan gaan we nu even relaxen rondom een meertje.” Nee hoor! We gaan naar de bakermat van de Inca-cultuur op het adembenemende Isla del Sol aan het befaamde Lago Titicaca. Nooit heb je zo’n geweldige zonsondergang gezien of de inheemse cultuur van zo dichtbij meegemaakt. Want, wij nemen je mee naar de beste plekjes, bij rasechte locals. Als we geluk hebben, woedt er een onweer in de bergen rondom en krijgen we een extra film te zien.
Kortom, Bolivia: niet voor bange kikkers. Wél voor mensen die hun stoute schoenen durven aantrekken.
We hebben goed nieuws, want de najaarsreizen 2022 staan online. Reis met Bunkhouse naar het verre zuiden of juist over de grens en geniet van onze 5% lanceringskorting. Deze wordt automatisch toegekend aan jouw boeking tot en met maandag 28 februari. Dus waar wacht je nog op?!
Dit najaar gaan we op zoek naar de ‘Big 5’ in Maasai Mara Nationaal Park in Kenia. We genieten van spectaculaire off-the beaten trekkings in het Andesgebergte van Peru en spotten Afrika’s unieke dierenwereld in de Okavango Delta in Botswana. We begeven ons tussen de machtige Himalaya’s in Nepal en vieren de ‘Dag van de doden’ tussen de locals in Mexico.
We doorkruisen tropische regenwouden en sprookjesachtige nevelwouden met unieke flora en fauna in Costa Rica. Ook bewonderen we de buitenaards mooie Uyuni zoutvlakte in Bolivia en gaan we samen de Cambodjaanse sfeer opsnuiven in de jungle en op het platteland.
Voor wie een liefhebber is van warmere oorden en de woestijn, hebben we een aantal toppers in petto. Zo kan je overnachten in het midden van de rode Wadi Rum woestijn te Jordanië of de torenhoge zandduinen beklimmen in Namibië haar Sossusvlei. Of ontdek je liever alle Berberse geuren en kleuren tijdens onze rondreis in Marokko?
Oeganda is onze fenomenale nieuwkomer en een ‘once in a lifetime’ reis om van te snoepen! Bootsafari’s en game drives, overnachten in tentjes langs de Nijl of in bungalows op een meer, de gorilla’s ontmoeten in hun eigen habitat, een vulkaan beklimmen, omgeven zijn door tropische regenwouden,… Dit beleef je maar één keer, en doe je het maar beter goed!
Zoek je de uitdaging eerder dicht bij huis? Dan kan je een weekend gaan mountainbiken in de Ardennen. Wat denk je van het wandelparadijs in Luxemburg (Mullerthal regio) of Duitsland (Eifel regio) onder handen te nemen?
Voor de multi-avonturiers bieden wij het onevenaarbare La Palma aan, met tochten rond de jongste vulkaan ter wereld. En voor degenen die het jaar 2022 in stijl willen afsluiten? We gaan kerstmis en nieuwjaar vieren in Fins Lapland op een magische en avontuurlijke plek, boven de poolcirkel.
Reizen zonder zorgen: Indien de maatregelen toch niet versoepelen voor vertrek, betalen we jouw voorschot onmiddellijk terug. Indien wel, heb je gewoon een fantastische ervaring om naar uit te kijken.
We zullen telkens met een release werken van onze groepsreizen. Zo bouwen we wat spanning op en laten we hier en daar al een hint vallen op sociale media over een aantal nieuwkomers in ons aanbod.
Wil je graag met ons mee aftellen? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief en kom als eerste alles te weten over onze nieuwe reizen.
Kenia, dat is een land met vele werelden. Van uitgestrekte savannes en grote meren tot de wereldstad Nairobi, van eeuwenoude kennis en tradities tot een intrigerende mengeling van jongerenculturen in de stad: Kenya has it all!
Tijdens deze Kenia reis neem ik jullie maar al te graag mee op ontdekking in dit gevarieerde Oost-Afrikaanse land. Al wandelend en fietsend maken we kennis met de zebra’s en de giraffen in hun natuurlijke habitat, het dorpsleven op het platteland en het ruige leven in de straten van Nairobi. Op safari rondom Lake Nakuru en in Maasai Mara gaan we op zoek naar de Big Five: leeuwen, luipaarden, neushoorns, buffels en olifanten.
Stuk voor stuk dingen die je niet elke dag meemaakt. En om de reis nog net dát tikkeltje extra te geven, gaan we ook nog op een 3-daagse bushexpeditie met de Maasai.
Ondergedompeld worden in het leven van de Maasai
Er zijn weinig gemeenschappen die zo tot de verbeelding spreken als de Maasai in Kenia en Tanzania. De meeste mensen halen zich de Maasai als volgt voor de geest: lange Maasai-krijgers in rode geruite gewaden, al springend in de hoogte, getooid in kleurrijke sieraden. Dat is dan ook hoe de meeste toeristen in Kenia de Maasai ontmoeten: tijdens een korte stop bij een Maasaidorp proef je een halfuurtje van hun traditionele welkomstdans, zie je de krijgers om ter hoogst springen, word je uitgenodigd in een traditionele manyatta-hut en heb je de kans om lokaal vervaardigde sieraden te kopen.
Ons motto is echter: hoe meer tijd je samen spendeert, hoe authentieker de ontmoeting. Dé ultieme onderdompeling in het leven van de Maasai is een meerdaagse avontuurlijke ‘back to basic’ trektocht doorheen hun leefgebied. Overleven in de natuur staat hierbij centraal.
Driedaagse trektocht door de Grote Riftvallei
Onder leiding van enkele Maasai-krijgers trekken we te voet door de vlaktes, heuvels en savannes van de Grote Riftvallei, net ten noorden van het befaamde Maasai Mara. Dit heuvelachtig gebied is van groot belang voor de Maasai die er hun vee laten grazen maar ook als trekroute voor het wildleven. Tijdens onze driedaagse trektocht passeren we manyatta’s (traditionele Maasaidorpen), herders met kuddes geiten en koeien, maar ook zebra’s, antilopen, bavianen, buffels en andere wilde dieren. Ondertussen worden we getrakteerd op spectaculaire vergezichten over de Riftvallei.
Al wandelend maken we ongedwongen en spontaan kennis met de cultuur van de Maasai. Met hun eeuwenoude tradities, maar ook met het complexe samenspel tussen lokale tradities en moderne invloeden. Zelf ben ik elke keer opnieuw gefascineerd door de symbiose tussen de Maasai en hun omgeving: hoe nauw verbonden de Maasai is met de natuur, hoe ze de natuur kunnen ‘lezen’ en hoe ze erin slagen om samen te leven met het wildleven.
Overdag delen de krijgers hun bushcraft-vaardigheden en hun eeuwenoude kennis van eetbare en medicinale planten uit de eerste hand. ’s Avonds slaan we ons kamp op op een mooie plek in de natuur en bereiden we samen het avondmaal op een knisperend kampvuurtje. De Maasai-mannen delen met ons hun eeuwenoude gebruiken en rituelen die vandaag de dag nog steeds onderdeel zijn van hun diepgewortelde cultuur. Na een avond vol verhalen is het dan tijd voor een nacht onder de sterrenhemel.
Bij Bunkhouse stellen we alles in het werk om onze klanten veilig en met een gerust gemoed op reis te laten vertrekken. Vooral dat laatste is sinds de aanvang van de coronacrisis niet zo vanzelfsprekend gebleken. De steeds veranderende test- en reisvoorwaarden zorgden voor veel onzekerheid en twijfel. Daarom willen we al onze reizigers op het hart drukken dat we steeds in wederzijds overlegen vertrouwen op zoek gaan naar de beste oplossing en ons flexibel opstellen.
We staan in nauw contact met onze lokale partners en reisleiders ter plaatse, en volgen de situatie per bestemming dagelijks op de voet op. We zorgen ervoor dat elke reis veilig kan doorgaan en indien dat niet het geval is, gaan we samen op zoek naar een nieuwe reisdatum met zo min mogelijk bijkomende kosten. In het zeldzame geval dat er ter plaatste inreisbeperkingen gelden, kan je naast omboeken ook kiezen voor een integrale terugbetaling (exclusief reeds uitgegeven vluchten) van de reeds betaalde som.
Reisadvies: belangrijkste bronnen
Indien je vanuit België naar het buitenland reist of terugkeert naar België na een verblijf in het buitenland, raden we aan om het reisadvies van de FOD Buitenlandse Zaken te raadplegen. Per bestemming vind je er een handig overzicht van de na te volgen regels en voorwaarden om het grondgebied te mogen betreden terug. Ook op Reopen Europe vind je heldere en up-to-date informatie over de kleurcode en voorschriften op jouw bestemming.
Wanneer je na een verblijf van meer dan 48 uur uit het buitenland terugkeert naar België dien je het Passenger Locator Form in te vullen, ongeacht de manier van reizen en of je al dan niet over een coronacertificaat beschikt. Het formulier kan reeds 6 maand voor terugkeer worden ingevuld.
Annulatieverzekering en reisbijstand
Indien je via onze partner Protections een annulatie- en/of bijstandsverzekering afsluit, kom je zowel voor afreis als ter plaatse niet voor onaangename verrassingen te staan. We raden dan ook absoluut aan om bij boeking een reisverzekering af te sluiten!
De annulatieverzekering van Protections dekt de reiziger indien je voor afreis positief test en de reis niet kan doorgaan.
De bijstandsverzekering van Protections dekt de reiziger indien je tijdens de reis positief test en er medische kosten gemaakt worden.
Garantiefonds
Bunkhouse is via het Zuiderhuis aangesloten bij het Garantiefonds Reizen (licentie A5039, uitgereikt door Toerisme Vlaanderen). Deze instantie screent alle aangesloten reisorganisaties op financiële gezondheid en staat in voor een verzekering tegen insolventie. Als consument ben je in geval van financieel onvermogen beschermd. Ben je nog niet vertrokken dan wordt het voorschot of het reeds betaalde bedrag terugbetaald of zorgt het Garantiefonds Reizen ervoor dat je toch kan vertrekken. Ben je reeds op bestemming dan zorgt het Garantiefonds Reizen voor een oplossing. Deze optimale preventieve bescherming zorgt er voor dat je met een gerust hart terecht kan bij Bunkhouse.
Er zijn reizen om een leven lang te koesteren. Beelden die op het netvlies gebrand staan en zich nog dagelijks vol kleur en levendigheid in het geheugen afspelen. Herinneringen die je op een onbewaakt moment als een warme vloedgolf overspoelen en in hun wake een gelukzalige glimlach op je gezicht achterlaten. De groepsreis Costa Rica – Puur natuurvoldoet zonder enige moeite aan voorgenoemde criteria. Ondergetekende kreeg – door een speling van het lot – een week voor afreis de kans om zich in te schrijven en kwam terug met een trekrugzak vol prachtige verhalen. Een reisverslag in zes etappes, van de Arenalvulkaan tot de parelfijne zandstranden van Montezuma en de bedrijvige hoofdstad San José.
– Etappe I: La Fortuna, in de schoot van de vulkaan
De dichte, witte mist die de top van Arenal (1657 m) omsluiert en als vers gesponnen suikerspin aan de vulkaanflanken kleeft, klaart slechts zelden op. Soms doemen uit de nevel enkel de ruwe contouren van de vulkaan op, soms kan je de versteende lavastromen in het fijnste detail ontleden. De vulkaan was laatst actief in 2010, maar met regelmaat zijn boven de explosiekrater rookpluimen waar te nemen en valt onder de dunne aardkorst een diep en dof gerommel te horen.
Nevel en regen zijn een constante tijdens onze eerste dagen in Costa Rica, maar het deert niet. De uitgestrekte regenwouden van het Parque Nacional Volcán Arenal, genesteld aan de voet van de vulkaan, schieten voor onze ogen metershoog op en lijken met elke seconde die voorbij tikt te groeien. Door het unieke microklimaat en de vruchtbare vulkanische bodem wordt alles overwoekerd door reusachtige varens, palmbomen, bromelia’s, heliconia’s en andere weelderige tropische plantengroei. Nog kleurrijker dan de flora zijn de vele felgekleurde vogels en kikkers die zich in het ondoordringbare bladerdek en bij de riviertjes schuilhouden.
Na enkele wandelingen, via verschillende hangbruggen en op de aangelegde Bogarin Trail, mogen we toekans, papegaaien, groene en blauwe suikervogels en verschillende soorten kolibries van ons lijstje afvinken. Ook kleurrijke gifkikkers, neusberen, leguanen en enkele schuchtere luiaarden passeren voor het erg bedrijvige oog van onze lens. De brulapen laten zich voorlopig enkel horen, hoe goed de imitatielokroep van onze innemende reisleider ook mag zijn…
– Etappe II: de nevelwouden van Monteverde
De mistige nevelwouden van Monteverde liggen een stuk hoger dan de regenwouden van Arenal en vertoeven daardoor haast onophoudelijk met hun hoofd in de wolken. De hoge luchtvochtigheid en soms broeierige temperaturen zorgen voor een enorme biodiversiteit aan fauna en flora. De mythische Quetzal, een bijna sacrale vogel voor de Maya’s en Azteken, voelt zich er wonderwel thuis tussen de gesluierde boomtoppen. Met zijn glanzend roodgroen verenkleed en sierlijke staart praat de Quetzal niet enkel huismussen een minderwaardigheidscomplex aan, ook menig andere paradijsvogel verbleekt in vergelijking. Een blik op deze goddelijke vogel is ons tijdens onze wandelingen door het nevelwoud niet gegund, maar dat is slechts uitstel, geen afstel! I’ll be back.
Het privéreservaat Santa Elena ligt net naast Monteverde en beschikt over verschillende wandelroutes (12 km in totaal) en een observatietoren waarop je prachtige vergezichten krijgt voorgeschoteld. De slingerende wandelwegen van Santa Elena zijn een stuk rustiger dan die van Monteverde, de keuze valt ons dan ook niet erg zwaar. De stilte in het woud is loodzwaar, intimiderend bijna, alsof elk geluid de heilige band tussen het woud en zijn inwoners zou verbreken. We besluiten dan ook maar in stilte te genieten van de buitenaards hoge boomtoppen, gehuld in een mystieke, melkwitte waas en de zware, van dauwdruppels doordrongen lucht.
– Etappe III: Rincón de la Vieja
Verder noordwaarts, richting het vulkanisch gebied Rincón de la Vieja en de machtige waterval Catarata la Cangreja. De overlevering wil dat hier, in deze afgelegen uithoek van Costa Rica, niet enkel natuurlijke maar ook bovennatuurlijke krachten aan het werk zijn. Rincón de la Vieja betekent zoveel als “gebied van het oude vrouwtje”. De stoom en rook van de talrijk aanwezige solfataren, borrelende modderpoelen en stinkende zwavelputten zouden voortkomen uit haar vreselijke toorn… of omdat ze een maaltijd klaarstoomde voor vermoeide reizigers. Zoals wel vaker met legendes durven ze al eens een loopje nemen met de waarheid. Wat er ook van aan is, Rincón de la Vieja is een heel stuk droger dan Arenal en Monteverde en onze doorweekte kleren en doorregende haren krijgen dan ook heel even de kans om te herademen.
Een pittige wandeling en een stevig stukje klim- en klauterwerk brengen ons naar de Catarata la Cangreja (foto), een prachtige waterval die zich vanop grote hoogte aan een rotvaart naar beneden stort. De apengeluiden hadden ons tijdens onze voorbije wandelingen op onze honger laten zitten: klank zonder beeld. In Rincón hebben we het geluk aan onze zijde. Een grote troep bruine slingerapen verhuist boven onze hoofden van domicilie. Wanneer ze ons in de smiezen hebben, valt de logistiek heel even stil. Na een intens potje apengapen (wie staarde precies naar wie?), trekken ze rustig verder, een beetje verwonderd over wat voor vreemde uitheemse zoogdieren de parkwachters nu weer toegang hadden verleend.
Diezelfde uitheemse zoogdieren besluiten bovendien om zich de dag erop in te smeren met vulkanische modder (foto)… voor het plezier, begrijpen wie begrijpen kan. Een korte maar intense paardrijtocht brengt ons in de namiddag naar de tweede waterval. Het water is bitter koud, maar niemand twijfelt een seconde. Het strijklicht valt tussen de bomen door en doet de waterspiegel glinsteren. Een klein en kostbaar moment, ontnomen aan de tijd, helemaal voor ons alleen.
– Etappe IV: Ensenada en de Golf van Nicoya
Nauwelijks bekomen van de intense ontmoeting met onze verre neven, reizen we verder richting de laaglanden van Guanacaste. De afgelegen Ensenada Lodge, een zeer gerieflijk arendsnest bovenop de kliffen, kijkt uit over de baai van Nicoya en is – zonder overdrijven – een klein paradijsje. De salamanders en vogelspinnen in je kamer moet je erbij nemen. Die laatste doen trouwens geen vlieg kwaad, nu ja, wel een vlieg, maar wij hebben niets te vrezen.
Vanop de krakkemikkige pier van Ensenada, op Jackson Pollock-achtige wijze versierd door de talrijk aanwezige zeevogels, trekken we gemotoriseerd het kalme water van de baai op. De kapitein, een blijmoedig man met gegroefd gezicht, vaart ons naar enkele plaatselijke vissers, die druk in conclaaf zijn met een kolonie geduldige pelikanen. De magere vangst blijkt echter te schraal om te delen met de grote zeevogels, die dan ook mondjesmaat afdruipen. We zetten koers richting de mangroves aan de kustlijn, op zoek naar krokodillen, net als vogelspinnen niet meteen de meest geliefde beestjes in de groep. De krokodillen geven die dag niet thuis, maar de wondermooie zonsondergang boven de baai maakt dat gemis ruimschoots goed.
– Etappe V: Montezuma
Tijd om het schiereiland Nicoya van wat dichterbij te gaan verkennen. De voorbije dagen zagen we vanuit Ensenada (het ‘vasteland’) de oranjerode zon als een schommelend waxinelichtje boven de bergen van Nicoya neerzijgen, nu zetten we ook voet aan wal op het schiereiland. Onze goedlachse (en immer betrouwbare) chauffeur Adémar brengt ons naar Montezuma, een klein kustdorpje aan de zuidoostkust van Nicoya. Het is een ietwat bevreemdende ervaring om na tien dagen wildernis en natuur plots in een dorpje met toeristische voorzieningen aan te komen. Er zijn bars, toeristische winkeltjes, hostels en zelfs een voorzichtige poging tot nachtleven. Gelukkig is er ook de onmetelijk grote Stille Oceaan en het geluid van de golven die op de rotsen breken of iets zachter tegen het mulle zand aanspoelen. We schakelen een versnelling lager. De jungle kruipt in je kleren en vooral in je spieren. De rust is welgekomen.
Alvorens we ons in slaap laten wiegen, kiezen we nog voor een laatste intiem momentje met de jungle. Tijdens een canopy tour zoeven we aan stalen kabels door het dichte tropische bladerdek. De kapucijn- en brulapen die zich af en toe laten zien, kijken rustig toe. Met onze beperkte behendigheid zijn we niet meteen een territoriale dreiging.
– Etappe VI: San José en Irazú
De confrontatie met de Costa Ricaanse hoofdstad San José is hard. Het stadscentrum is chaotisch, onverbiddelijk en oorverdovend luid. Opdringerige straatverkopers laten je geen seconde ongemoeid. Op elke straathoek worden luidkeels ticketjes voor de staatsloterij aangeprezen. Boerenbedrog, maar voor veel Costa Ricanen een klein stukje hoop, een houvast. De armoede slaat wild om zich heen. De werkelijkheid sijpelt traag maar zeker binnen. Al is Costa Rica het meest welvarende land in Centraal-Amerika, we mogen de ogen ook niet sluiten voor wat zich werkelijk afspeelt. Het leven is duur, vergelijkbaar met België, maar de lonen liggen een heel stuk lager.
Onze reisleider Polle, een hartelijke en integere Nederlander met een encyclopedische kennis over de natuur, woont al twintig jaar in La Fortuna en vertelt over de moeilijkheden in Costa Rica en de gigantische impact die de coronacrisis heeft gehad, niet noodzakelijk op medisch vlak, maar wel financieel. Toerisme is een enorm belangrijke bron van inkomsten. Het voorbije anderhalf jaar is loodzwaar geweest voor heel wat Costa Ricanen. Verschillende hotels, lodges en toeristische bedrijfjes hebben de boeken moeten neerleggen. Een kleine waarschuwing voor wanneer we weer blind grenzen gaan sluiten.
De laatste dag van onze reis brengt ons naar de machtige Irazúvulkaan, een van de weinige vulkanen in Costa Rica waar je nog tot vlak bij de krater kan komen. De lucht is doordrongen van een lichte zwavelgeur, maar daar zijn we na onze avonturen in Rincón de la Vieja zo goed als immuun voor. We zijn gezegend met een heldere hemel, althans het eerste uur van onze wandeling. Daarna komt de mist stevig opzetten en wordt het zicht beperkt tot amper twee meter rondom.
De vulkaan slaapt, vederlicht. In 1963 was Irazú voor het laatst actief, met asregens die helemaal tot in San José en Cartago reikten. De verschillende explosiekraters hebben ondertussen een groen laagje gekregen. Op de versteende lava groeien nu stekelige struiken en grassen en hier en daar een eenzame boom. Een waardige afsluiter voor een prachtige rondreis!
Ere wie ere toekomt: Polle en Adémar, voor wie geen moeite te groot was. Pieter, voor het uitstippelen van de route. Bunkhouse om alles tot in de puntjes te verzorgen en ons na lange tijd zonder reizen een beetje perspectief te bieden. En uiteraard de groep, 11 verschillende en boeiende karakters met een gemeenschappelijke voorliefde voor de natuur. 11 wildvreemden die samen rivieren doorwaden alsof het stilstaande beekjes betrof, guaro sours slurpten alsof het water in de woestijn was en voor wie opstaan met een glimlach een vanzelfsprekendheid was.
Om eerlijk te zijn, Mexico-Stad stond nooit echt hoog op mijn bucket list met bestemmingen waar ik altijd al heen wilde. Toen ik mijn vlucht van Brussel naar Mexico-Stad boekte – want dit was de goedkoopste manier om naar Mexico te reizen – verwachtte ik dan ook niet veel van de hoofdstad. Maar ik had het mis!
Na bijna 24 uur reizen en met een zekere angst om mijn eerste bestemming niet te kunnen bereiken, want Mexico was net die dag getroffen door zware aardbevingen, kwam ik eindelijk aan in een stad die veel groter en overweldigender was dan ik had verwacht. Hoewel het personeel op de luchthaven in Miami te blijven en niet naar Mexico te gaan wegens “te gevaarlijk op dit moment” – en inderdaad het vliegtuig was zo goed als leeg – leek de stad me op het eerste zicht vrij veilig. Pas de volgende dag zag ik met mijn eigen ogen de ingestorte gebouwen en de ultieme ellende waarin veel gezinnen zich op dat moment bevonden. Geen dak boven hun hoofd, beroofd van al hun bezittingen, verscheurde families, enzovoort. Schrijnend.
Maar al snel zag ik ook de schoonheid van de stad. Mexico-Stad heeft veel te bieden, en hoewel één van de belangrijkste blikvangers van de stad zeker la Plaza de la Constitución is (informeel bekend als el Zócalo), waren mijn favoriete plekken el Bosque de Chapultepec, de groene long van de stad, en la Torre Latinoamericana, een 204 meter hoog gebouw van waaruit je de stad in al zijn glorie kunt bewonderen. A view you cannot miss!
Teotihuacan
Maar er is meer… Op een uur rijden vind je de oude piramides van Teotihuacán, ook wel de Stad van de Goden genoemd. Hoewel enigszins gecommercialiseerd, is deze plek geweldig, en de schijnbaar eindeloze klim naar de top van de Piramide van de Zon is zeker een wereldwonder! Magisch.
Nog een voordeel van reizen doorheen Mexico? Tequila en Mezcal, zowat overal waar je komt. En er zijn tientallen verschillende smaken, voor het geval je je zou vervelen ;-). Sommige hadden zelfs een larve in de fles, blijkbaar een delicatesse. Oh well… You must try them all!
Reizen door Mexico betekent echter niet alleen nieuwe plekken ontdekken en ronddwalen door steden of flaneren langs piramides. Het gaat ook om dag in dag uit nieuwe mensen ontmoeten en leren van hun ervaringen. Reizen door Mexico is steden bezoeken, culturen leren kennen, je laten verrassen door de prachtige natuur, maar belangrijker nog, het is jezelf ontdekken en gaandeweg groeien. Na tien dagen in de stad te hebben vertoefd had ik al tientallen nieuwe vrienden gemaakt in hostels, op straat, in bars, etc. En hoewel ik had gevreesd dat ik me vaak eenzaam zou voelen, realiseerde ik me dat ik me in mijn hele leven nog nooit zo verbonden en ‘niet-alleen’ had gevoeld, in hostels, op straat, tijdens interviews… En mijn avontuur was nog maar begonnen!
Nooit te vroeg om uit te kijken naar de zomer, en al zeker niet nu de wintermaanden (bijna) voorbij zijn. Zijn jullie klaar om ondergedompeld te worden in de wondere wereld van Bunkhouse?
Trektochten
Trek erop uit in de ongerepte, ruwe bergen onder vakkundige begeleiding van onze reisleiders. Overal ter wereld verkennen we gebergten met natuur die ons stil doet worden: van het verre Canada, Tadzjikistan en Kirgizië, tot Georgië, IJsland, Bulgarije, de Balkan, de Pyreneeën en de Alpen. Geniet van een frisse duik in een helderblauw gletsjermeer na de pittige klim omhoog. Samen in groep een pas over klimmen, hoogtevrees overwinnen en elkaar tot aan de top van de berg meetrekken, om dan tijd te nemen om het vergezicht in ons op te nemen. Dit gevoel is onbeschrijfelijk en haast verslavend!
Oosterse bestemmingen
Pik op een tropisch eiland een zonsondergang in zee mee met een ‘sundowner’ erbij. Wuivende palmbomen, dorstlessende kokosnoten, pittig Aziatisch eten, levensechte ‘draken’, kleurrijk versierde tempels, eeuwenoude geschiedenis,… Deze taferelen komen we tegen op onze reizen in Sri Lanka, Oezbekistan, Indonesië, Japan en Vietnam. We worden verrast door het aantal wilde dieren die ons pad kruisen en houden even de adem in wanneer ze dichterbij komen. Samen in groep inheemse stammen ontmoeten en vol bewondering bijleren over hun visie op het leven. Een levensles die je altijd gaat bijblijven!
Multi-avontuur Europa
Divers, dat is Europa zeker en vast! We bezoeken de minder evidente regio’s in ons mooie continent en proberen elke reis vol avontuur te steken. Zo kan je wandelen met husky’s in de Finse bossen, raften op de felblauwe Soca rivier in Slovenië, je wagen aan canyoning in Montenegro, zeilen en zeekajakken in Kroatië, maar ook surfen en suppen in het zuiden van Portugal. Met een groep gelijkgezinden zo’n multi-avontuur aangaan is vooral veel fun beleven!
Weekendjes dichtbij
Tot slot zijn er ook dit jaar weer heel wat weekends die we hebben uitgewerkt voor mensen die slechts een beperkte tijd kunnen reizen en er toch even volledig ‘uit’ willen zijn. Zo kan je gedurende 4 dagen wandelen tussen de fameuze rotsformaties van het Mullerthal in Luxemburg. Wie liever in eigen land blijft, kan met Bunkhouse door Vlaanderen trekken langs de legendarische GR5 of door het Ardens massief. We laten ons verrassen door de natuur in België, koken ons eigen potje eten, praten ’s avonds bij aan een gezellig kampvuur en kruipen dan onze tent in. Je zal volledig ontstrest terugkeren!
Chill, challenge, koud, warm, ver of eerder dichtbij? Jullie zullen zien dat we voor elk een avontuur in petto hebben.
Sit back, relax and enjoy the ride!
Zomerreizen: juni t.e.m. september 2022
Neem gerust de tijd om al onze reizen met gedetailleerde reisroute en mooie beelden te bekijken. Niets leuker om een druilerige namiddag op te fleuren! Hieronder vind je de links naar de desbetreffende reispagina’s terug. Klaar om mee weg te dromen en reisplannen te maken?
We zullen telkens met een release werken van onze groepsreizen. Zo bouwen we wat spanning op en laten we hier en daar al een hint vallen op sociale media over een aantal nieuwkomers in ons aanbod.
Wil je graag met ons mee aftellen? Schrijf je dan in op onze nieuwsbrief en kom als eerste alles te weten over onze nieuwe reizen.
